×
دررفتگی مادر زادی سر فمور

در رفتگی مادرزادی سر ران

در رفتگی مادرزادی سر فمور Congenital Dislocation of Hip

CDH یک عارضه مادرزادی است که درآن سر استخوان ران بصورت یک و یا دو طرفه و بیشتر در در نوزادان دختر، در رفتگی یا نیمه در رفتگی دارد. CDH به دو گروه 1- Teratologicو 2- Typical تقسیم می گردد.

در نوع اول دررفتگی در دوران جنینی اتفاق افتاده به طوری که بعد از تولد علائم واضح و مشخص بالینی و رادیو گرافی وجود دارد. در این نوع، سر استخوان ران از همان ابتدا پهن و حفره استابولوم کم عمق، شیب دار و کوچک است. سر استخوان ران در این نوع، اغلب به دو صورت دو طرفه و به سمت قدام در رفتگی دارد. این نوع ارثی است و بدلیل اختلال در تشکیل مزودرم بوجود می آید.

در نوع دوم، نوزاد با استعداد در رفتگی بدنیا می آید و بنابر این ممکن است از همان ابتدا علائمی را نشان ندهد. از آنجا که این نوع یک تغییر شکل واقعی نمی باشد، از واژه Developmental بجای Congenital استفاده می گردد. در بدو تولد ممکن است سر کاملا در حفره استابولوم باشد اما بعدها به دلیل مساعد بودن شرایط محیطی، در رفتگی یا نیمه در رفتگی ظاهر گردد. در رفتگی از این نوع به سمت خلف است.

مطالبی که بعد از این آورده می شود در نوع شایع CDH یا همان DDH است. علت اصلی ضایعه معلوم نیست اما نظرات مختلفی در مورد آن ابراز شده است. در زایمان های با نمای پا (Breech) که در 1% از زایمان های طبیعی وجود دارد، احتمال DDH بیشتر است. اما اینکه این مسئله سبب ضایعه می گردد و یا بچه های با استعداد در رفتگی، با پا بدنیا می آیند معلوم نشده است.

در بچه هایی که شلی لیگامانی ارثی دارند DDH بیشتر است. کم و یا زیاد بودن مایع رحمی، گرفتگی و اسپاسم عضلات شکمی مادر به خصوص در زایمان های اول که سبب بد قرار گیری جنین گردد، افزایش سطح هورمون استروژن در ماه های آخر حاملگی در مادر که با شل کردن بافتهای نرم هم در مادر و هم در جنین همراه است، قنداق کردن نوزاد، سرازیر کردن نوزاد در اتاق زایمان جهت تنفس بهتر و وجود زمینه های خانوادگی وارثی از عوامل احتمالی مطرح شده هستند.

DDH در بچه هایی که توسط مادرانشان به پشت بسته می شوند کمتر دیده می شود، زیرا مشخص شده که در وضعیت قورباغه ای، سر استخوان در مقابل حفره استابولوم قرار می گیرد حتی با وجود استعداد دررفتگی، تغییر شکل ظاهر نمی گردد. علائمی که در یک کودک با DDH ممکن است دیده شوند شامل موارد زیر است:
شلی غیر طبیعی لیگامانها و کپسولی مفصلی، دیر ظاهر شدن مرکز استخوان سازی سر استخوان به طوری که در موارد طبیعی این مرکز در 6 تا 7 ماهگی ظاهر شده اما در این بچه ها تا یک سالگی هم ظاهر نمی شود، کوچکتر بودن حفره استابولوم، افزایش سر و گردن ران با تنه آن (Coxavalga) و افزایش زاویه سر و گردن با صفحه فرونتال (Anteversion).
در نوزادان طبیعی این زاویه 45 و در بالغین 20 تا 25 درجه است.

در سنین بالاتر در صورت عدم تشخیص و درمان، علائم زیر اضافه می شوند:

به دلیل در رفتن استخوان سر ران به بالا و عقب، کپسول مفصلی کشیده شده، ضخیم گشته و شکل ساعت شنی را می گیرد. حلقه فیبری – غضروفی دور حفره استابولوم (Labrum) به داخل حفره تا می خورد. سر استخوان ران به دلیل فقدان فشار های حفره استابولوم پهن و بد شکل می شود، حفره استابولوم از بافت چربی- فیبری پر گشته و در بالای آن یک حفره کاذب، در نتیجه فشارهای سر در رفته استخوان، شکل می گیرد. عضلات فلکسور کوتاه می شوند. لیگامان Teres که از مرکز سر فمور به حفره استابولوم متصل شده و محلی برای عبور عروق تغذیه کننده سر می باشد کشیده و طویل شده و در بعضی از موارد ممکن است پاره شود. در سنین پائین 80% از خون سر استخوان ران از عروقی که از این لیگامان عبور می کنند تامین می گردد. (20% خون گیری از شریان های تنه استخوان است) بنابراین امکان وجود دارد که بافت سر استخوانی سر بدون خون شده و از بین برود.
در بسیاری از موارد ضایعه در زمانی مشخص می شود که کودک شروع به به راه رفتن کند. اما تست ها و علائمی وجود دارد که میتوان با استناد به آن ها به موقع ضایعه را تشخیص داد.

درمان دررفتگی مادر زادی سر فمور

هر چه زودتر ضایعه تشخیص داده شود درمان آسان تر است. درمان در 6 ماه اول زندگی شامل جا انداختن سر و افزایش تعداد پوشکها و در موارد احتمال ناپایداری بیشتر، استفاده از اسپلینت است.
اسپیلنتهای مورد استفاده غالبا و Von Rozen ویا Puvlik Harness می باشد. نوع اول متحرک تر و نوع دوم سفت تر است.
درمان بعد از 6 ماهگی، استفاده از کشش پوستی به مدت 2 هفته برای جا انداختن تدریجی سر می باشد. اگر با این روش سر جا نیفتاد زیر بیهوشی سر جا انداخته شده و بعد از آن یک گچ Spice که ران ها را در ابدکسیون 45 تا 60 درجه، فلکسیون 35 تا 45 و چرخش داخلی حدود 20 درجه قرار می دهد گرفته می شود.
در سنین بالاتر مثلا از 18 ماهگی تا 3 سالگی به دلیل کوتاهی بافت نرم، ابتدا محل اتصال عضلات ادکتور و فلکسور ران قطع شده (Tenotomy) و سپس از کشش استخوانی که نیروی بیشتری را میتواند اعمال کند، استفاده می شود. کشش، حداقل به مدت 2 هفته داده شده و همزمان با رادیو گرافی های کنترلی، میان جا افتادن سر کنترل می شود. در صورتی که سر کاملا با این روش جا نیفتاد تحت بیهوشی، سر را جا می اندازند و سپس گچ گرفته می شود.
بعد از این سن با مقاومت بیشتر سر برای جا افتادن به دلیل تثبیت کوتاهی ها، درمان سخت تر می شود بطوری که اغلب دخالتهای جراحی لازم می گردد. از آنجا که نمی توان با اعمال فشار سر را به پایین کشیدن تدریجی سر در رفته و تطبیق دادن آن با موقیعت جدید استفاده کرد. بعد از جراحی نیز از گچ استفاده می شود.
سن خاصی که برای هر درمان آورده شود تقریبی است. نوع درمان با توجه به میزان در رفتگی و پر شدگی حفره استابولوم، سن کودک وبا ارزیابی او توسط پزشک تعیین می شود. در سنین بالاتر، عوارض و عدم موفقیت جراحی بیشتر است.
فیزیوتراپی سوگند خدمات فیزیوتراپی در رابطه با تمامی مشکلات ارتوپدی را ارائه می کند.

کلینیک فیزیوتراپی سوگند یکی از بهترین مراکز درمانی در شرق تهران می باشد که جهت درمان دررفتگی مادر زادی سر فمور قبل و بعد از عمل در حال ارائه ی خدمات است.

تلفن تماس: 77163317-021 / 77175345-021

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

error: Content is protected !!