آرتروز ران (DJD) Degenerative Joint Disease

یکی از شایع ترین بیماریهای موثر بر مفصل هیپ می باشد. این عارضه سبب ایجاد ناتوانی در عملکرد بیمار می شود. DJD در مفصل هیپ به دو شکل اولیه وثانویه بروز می کند. در DJD اولیه معمولا علت مشخصی برای عارضه عنوان نمی شود اما بطور کلی افزایش سن از علل ایجاد عارضه محسوب می شود. در بدترین شکل ضایعه Non Traumatic در مفصل هیپ می باشد. در DJD ثانویه عواملی همچون ضربه، بیماری یا اختلال مکانیکال سبب بروز ضایعه می شوند.

علل شایع در ایجاد DJD مفصل هیپ عبارتند از:

1- ضایعات مادر زادی که شایع ترین آن ها CDH، پرتس و لیز خوردگی اپی فیز سر فمور می باشد.
2- شکستگی ها به خصوص در نزدیکی سر وگردن فمور و در درجه دوم شکستگی های تروکانتر که سبب اختلا لات مفصلی می شود.
3- نکروز آواسکولار به هر دلیلی مفصل را مستعد DJD می کند.
4- پاتولوژی حفره استابولوم بخصوص نیمه در رفتگی های هیپ یا شکستگی های استابولوم.
5- افزایش سن نیز سبب خستگی طولانی بافت و ایجاد تغییرات مفصلی می شود.
6- اختلالات در سقف حفره استابولوم و افزایش زاویه Anteversion در عارضه CDH.
7- سفتی کپسول مفصلی هیپ.
8- اختلاف طول اندام که در اندام طویل تر احتمال عارضه بیشتر است. چاقی نیز در بروز عارضه موثر است،1 پوند اضافه وزن حدود 3 پوند نیرو را به سر فمور وارد می کند.

ارزیابی History: شروع علائم از میانسالی می باشد.

شروع درد در آرتروز ران

درد در ابتدا بعد از انجام فعالیت هایی مانند راه رفتن یا دویدن طولانی ایجاد شده و پس از استراحت بر طرف می شود.

محل درد آرتروز ران

* علائم تدریجی و بی سر و صدا از کشاله ران و تروکانترها آغاز می شود.
* با پیشرفت عارضه درد به سگمان های L2-L3 (قدام ران و زانو) نیز انتشار می یابد.
* سگمان های دیگری که امکان انتشار درد به آنها وجود دارد، بخشهای خلفی و خارجی هیپ می باشد.
* برخی از بیماران از درد زانو به صورت اولیه شکایت دارند، علت این امر منشا مشترک عصبی هیپ و زانو در زمان جنینی است.

ماهیت درد در آرتروز ران

* بعد از گذشت مدتی از عارضه، التهاب با درجات پایین ایجاد شده که نتیجه آن مقداری (Morning Stiffness) می باشد.
* در ابتدا Morning Stiffness به دنبال بلند شدن از وضعیت نشسته ایجاد می شود اما با پیشرفت عارضه درد و خستگی دائمی می شود.
* با پیشرفت عارضه، درد افزایش یافته وبیمار به همین دلیل چندین بار در شب از خواب بیدار می شود.
* سفتی کپسول مفصلی ابتدا باعث ایجاد مشکل در انجام Squat می شود ولی بعد از گذشت زمان، توانایی بالا رفتن از پله نیز تحت تاثیر قرار گرفته و در مرحله انتهایی بیمار تنها با کمک عصا یا کراچ راه می رود.

درمان آرتروز ران

در هر مرحله ازبیماری فیزیوتراپی بهترین درمان و مهمترین راه برای جلوگیری از پیشرفت بیماری است. فیزیوتراپی سوگند خدمات مربوط به آرتروز ران و آرتروز سایر نواحی بدن ارائه می کند.
مشکل اصلی دربیماران با ضایعه DJD ضعف عضلانی و Tightness کپسولی–عضلانی می باشد، به همین دلیل با توجه به مرحله بیماری درمان لازم صورت می گیرد.

Early Phase

مشخصه این مرحله درد می باشد.
اهداف درمانی در این مرحله:
1- کاهش درد والتهاب
2- حفظ دامنه حرکتی
3- تقویت عضلانی

استفاده از مدالیتی ها در درمان آرتروز ران

* به دلیل عمقی بودن مفصل، گرمای سطحی کاربردی ندارد به همین علت بهتر است از گرمای عمقی استفاده شود، گرمای عمقی توسط دستگاههایی همچون تکار در عمق مفصل ایجاد می شود.
* از مدالیتی های کاهنده درد مانند TENS و یا IF نیز میتوان استفاده نمود.
* از اولتراسوند با دو هدف استفاده می شود در صورتی که هدف اافزایش از نوع انعطاف پذیری باشد از نوع Continuous و اگر هدف رفع چسبندگی باشد از نوع Pulse استفاده می شود.
* می توان از اولتراسوند به صورت همزمان ویا قبل از تکنیک های موبیلیزاسیون استفاده نمود تا به این ترتیب تحرک کپسول مفصلی نیز افزایش یابد.

استفاده از تمرینات استرچی در درمان آرتروز ران

* عضلات اداکتو، فلکسور و اکسترنال روتاتور کوتاه شده و احتیاج به به استرچ دارند.
* مهم ترین عضلات کوتاه شده ایلیوپسواس و اداکتور لونگوس بوده که باید استرچ داده شوند.

تمرینات تقویتی در درمان آرتروز ران

* در این برنامه تکنیک های Progressive Resistive Exercise (PRE) استفاده می شود.
* تاکید اصلی باید بر روی تقویت عضلات ابداکتور و اکستانسور در مفصل هیپ باشد.
* ابتدا عضلات گلوتئوس ماگزیموس و سپس گلوتئوس مدیوس تقویت می شوند. اگر ابتدا عضله گلوتئوس مدیوس تقویت شود فشار زیادی به مفصل و سر فمور وارد می شود. به همین دلیل ترتیب تقویت عضلانی از اهمیت زیادی برخوردار است.
* بعد از تقویت این دو عضله، عضله کوادری سپس باید به صورت ایزومتریک تقویت شود. انجام SLR به دلیل فشار بر سر فمور عدم کاربرد دارد.

برطرف کردن اختلات بیو مکانیکال در درمان آرتروز ران

* در صورت کوتاهی در اندام ازHigh Heel Pad در کفش استفاده می شود.
* معمولادر استئوآرتروز مفصل هیپ به دلیل کوتاهی عضلات اداکتور سمت درگی، کوتاهی ظاهری اندام همان سمت در وضعیت Supine دیده می شود.

Moderate to Advance Stage

مشخصه این مرحله درد ثابت در مفصل ران و همچنین درد زانو می باشد.
اهداف درمانی در این مرحله:
– باز گرداندن بیمار به سطح فعالیت مناسب.
– باز گرداندن مفصل به یک سطح مطلوب.
– استفاده از وسایل کمکی
– استفاده از وسایل کمکی سبب کاهش لودهای فشاری درمفصل، کاهش درد و افزایش استقامت در هنگام راه رفتن می شود.
– تمرین درمانی
1- استفاده از تمرینات مناسب آبی.
2- استفاده از تمرین های افزایش Flexibility.
3- باز آموزی حس عمقی و تمرینات تعادلی.
4- انجام تمرینات CKC مناسب.
– تغییر در فعالیتهای روزمره بیمار
– بیمار از High Toilet استفاده نماید.
– در وضعیت نشسته:
از دو زانو و چهار زانونشستن مطلقا خودداری شود.
هنگام نشستن از صندلی استفاده کرده یا زانو را Extend کند.
– در وضعیت ایستاده:
از ایستادن طولانی مدت خود داری شود.
در صورت ایستادن طولانی مدت باید در اندام تحتانی اختلاف سطح ایجاد شده و اندام درگیر درسطح بالاتری قرار گیرد.
– در راه رفتن:
راه رفتن برای بیماران با DJD زانو وکمر یکی از موارد درمانی محسوب می شود اما در بیماران با DJD هیپ ممنوعیت استفاده دارد (خصوصا راه رفتن در سطح شیب دار)

درمان جراحی در درمان آرتروز ران

در صورت وجود درد یا ناتوانی شدید و همچنین شکست در برنامه کانسرواتیو از جراحی استفاده می شود.
تعویض کامل مفصل در افراد مسن تر استفاده شده که یک روش جراحی محسوب می شود.
از استئوتومی فمورال نیز به همین منظور استفاده می شود.
فیزیوتراپی سوگند با مجهزترین دستگاههای فیزیوتراپی خدمات فیزیوتراپی را در هر مرحله از آرتروز ران ارائه می کند.

کلینیک فیزیوتراپی سوگند یکی از بهترین مراکز درمانی در شرق تهران می باشد که جهت درمان آرتروز ران قبل و بعد از عمل در حال ارائه ی خدمات است.

تلفن تماس: 77163317-021 / 77175345-021